FORMA

Compagnie P.P. Dream & Gilbert Peyre (Francja) - "Kupido. Właściciel mieszkania położonego w piekle i w raju"

Autor niezwykłych „rzeźb-oper” w Krakowie!

Francuski twórca spektakli, dzieł, obrazów nazywanych „rzeźbami-operami” zaprezentuje swoje najnowsze dzieło, absolutnie zaskakując widzów nową formą i pomysłami.

Gilbert Peyre zupełnie świruje, to co robi jest kompletnie sprzeczne z wszelkimi zasadami; przypominają mi się tu prace Joel-Petera Witkina i Braci Quay.

/Jean-Pierre Jeunet/

Gilbert Peyre nie jest typowym artystą wizualnym. Jego mechanicznie animowane rzeźby stały się najpierw czymś, co określono mianem „electro-mechano-maniakami”, a następnie zostały SculpturOperami (rzeźbami-operami).

W roku 1996, wraz z żoną Laurence Alfieri, Peyre założył swoją własną grupę teatralną pod nazwą Cie P.P. Dream, jednocześnie wystawiając w Abuervilliers swoją pierwszą rzeźbę-operę „Ce soir on tue le cochon”, z muzyką Jean’a Pacalet’a. Rzeźby artysty trafiły też do paryskiego Museum La Halle-Saint-Pierre, gdzie w roku 2000 otwarto wystawę jego prac pt. „Fin de Chantier”.

Twórca brał również udział w przedstawieniach cyrkowych, wykorzystujących sztukę współczesną, takich jak „Et Qui Libre ?” (w La Villette z La Compagnie Foraine); „Buren Cirque” (z zespołem Compagnie Etokan) oraz „Notre besoin de consolation est impossible à rassasier from” Armela Roussela (z teatrem „Avant-garde” w Les Brigittines, podczas KunstenFestivaldesArts w Brukseli).

„Kupido. Właściciel mieszkania położonego w piekle i w raju”

SculpturOpera „Kupido. Właściciel mieszkania położonego w piekle i w raju” jest mieszanką sztuk pięknych, technologii i opery, z dodatkiem zuchwałego tekstu Yves’a Garnier’a. Interpretuje go sopranistka Lydie Morales. Towarzyszy jej ścieżka dźwiękowa, w której dźwięki i pieśni religijne łączą się ze współczesnymi kompozycjami Gérarda Pessona,Enrico Caruso i Raphaëla Beau.

W tej dziwacznej tragikomedii, rzeźby Gilberta Peyre’a współistnieją z żywymi postaciami, a publiczność zostaje zaproszona do kniei Amora. Ta żywa postać (Jean-Yves Tual), pół-mężczyzna, pół-kobieta jest gospodarzem domu, w którym mieszkają lalki, pół-anioły, pół-demony. To tam wśród dźwięków porywającej muzyki, pisków, urywanych słów pojawia się królik, przebrana za księżniczkę panna młoda (Corinne Martin/Marie De Oliveira), szafa, która podskakuje i obija się o przedmioty, świnia w ognistej koronie i mechaniczne dziecko z głową wideo... Poprzez powtórnie opowiedzianą historię Adama i Ewy, Gilbert Peyre bawi się zaskakiwaniem widzów fantastycznymi elementami świata, w którym się znaleźli. W tym świecie dziwacznej wyobraźni artysty można się śmiać razem z pyzatymi, psotnymi postaciami, a równocześnie zadumać nad prawdą, którą Peyre ukrył pod różnymi teatralnymi atrakcjami. Wychodzimy więc ze spektaklu zmieszani, pełni pytań, ale mimo wszystko zadowoleni, że daliśmy się zmanipulować artyście.

Recenzje

Atmosferą przedstawienie to przypomina „Miasto zagubionych dzieci“, czy „Delikatesy“ Jean’a-Perre’a Jeunet’a. Co dziwniejsze wśród publiczności tego wieczoru był Dominique Pinon, ulubiony aktor Jeunet’a. Po tej informacji raczej bez zaskoczenia przyjęliśmy wiadomość, że w następnym filmie tego reżysera pt. „Micmacs à tire-Larigot“ z Danym Boonem zobaczymy mechanicznie animowane rzeźby Gilbert’a Peyer’a.

[„Le Figaro”, Valérie Sasportas]

Czas trwania: 60 min.

fot. Suzane Brun

Twórcy

Koncepcja, rzeźby, reżyseria, scenografia: Gilbert Peyre

Tekst: Yves Garnier i fragmenty Pieśni nad pieśniami

Muzyka: „Mes béatitudes” – Gérard Pesson (fragment); „Mi par d’udir ancora” – Enrico Caruso; „Temps arrêté” – Raphaël Beau; fragmenty hymnów religijnych

Kierownik techniczny: Loïc Guyon

Doradca techniczny, asystent scenografa: Vikonte de Bartholin

Aktor: Jean-Yves Tual (Kupidon)

Aktorka: Marie De Oliveira (Panna Młoda); Morgane Olivier (Gospodarz)

Sopran: Lydie Morales

Głos: Achille Orsoni – Corinne Martin – Gwénola de Luze

Światła: Flore Marvaud

Inżynier elektronik: Robert Breton

Technik konsoli elektronicznej: Bachir Sam – Juliette Zanon

Inżynier dźwięku: Fabien Caron

Kostiumy, garderoba: Morgane Olivier

Fotografia: Suzane Brun

Ilustracje  : Sarah Letouzey

Konstrukcja: Anne Pinguet, Virginie Chevrier, Claude Orsoni, Claude Cottet

Tłumaczenie na język angielski: Nelly Orsoni

Produkcja: Cie P.P.Dream – Laurence Alfieri

Koprodukcja: Achille Orsoni; LE CENTQUATRE

Przy wsparciu udzielonym przez: Loupi Electronique and Robert Breton; Le Théâtre de la Marionnette à Paris; Théâtre de la Commune – CDN d'Aubervilliers; Ville de Pantin.