FORMA

Compagnie Mossoux-Bonté (Belgia) - "Ciała magnetyczne"

Mistrzowie teatru tańca po raz kolejny na Festiwalu Materia Prima!

„Wybitne przedstawienie o niespotykanej intensywności zdolnej przekroczyć granice czasu” – tak brzmiało uzasadnienie werdyktu francuskiego Jury Mimos Festival 2007, na którym nagrodzono spektakl „Noc na świecie” prezentowany podczas 1. edycji festiwalu Materia Prima. To dzieło twórczego tandemu kobiety i mężczyzny, który od ponad 20 lat zaciera granice pomiędzy teatrem i tańcem. Belgijscy artyści, nagradzani na wielu festiwalach europejskich, prezentujący swoje spektakle w ponad 30 krajach świata przybędą również w tym roku do Krakowa!

Compagnie Mossoux-Bonté

Kiedy Nicole Mossoux i Patrick Bonté spotkali się po raz pierwszy w 1985 r., niemal od razu postanowili stworzyć duet. W wyniku współpracy obydwu artystów, powstało pięć filmów i dwadzieścia dziewięć produkcji scenicznych. W swojej twórczości próbują oni zgłębiać ciemne strony wrażliwości ludzkiej po to, żeby w rezultacie powstał wizualnie i intelektualnie świeży obraz świata. Ich poszukiwania balansują na granicy tańca i teatru, próbując znaleźć dla tych dwóch dyscyplin wspólny, oryginalny język. Produkcje Compagnie Mossoux-Bonté pokazano dotychczas w 30 krajach świata.

„Ciała magnetyczne”

To spektakl, w którym przez prawie godzinę osiem osób ocenia się, obwąchuje, uwodzi, obejmuje, odpycha, rani, będąc wciąż uzależnionymi od grupy, nawet wówczas, kiedy starają się od niej odizolować. Z kieliszkiem w ręku, przechadzają się jakby od niechcenia, obserwują nawzajem, zbliżają do siebie, oddalają, tworzą małe grupki zamykające się na pozostałych, a następnie rozpraszają, by utworzyć nowe koterie… Widz obserwujący ich z zewnątrz, odkrywa miniaturowy portret życia w społeczeństwie.

Kobiety i mężczyźni, młodzi i starzy, nowocześni i staroświeccy, każdy gra ze swoim wizerunkiem i sposobem zachowania w społeczeństwie. Bo chociaż „piekło to inni”, nic nie da się zrobić, trzeba z nimi żyć.

W jednej ze scen aktorzy ustawiają się w szeregu nad brzegiem swego rodzaju białego świetlistego strumienia. Za nimi jest czarna kurtyna. Przed nimi, poza białą granicą – inna czarna przestrzeń o wyglądzie asfaltowej drogi. Dojdą do tych trzech przestrzeni, niczym w podróży pomiędzy ziemią, rajem i piekłem. W innym momencie widowiska, jedni aktorzy stają się wyłącznie przedmiotem dla pozostałych. Kobieta staje się zwyczajnym stolikiem, na który pozostali odstawiają kieliszki. Mężczyzna zamienia się w ławkę, na której spoczną inni goście.

W przedstawieniu wykorzystano muzykę Mortona Feldmana, z jej nieustającymi wariacjami, która doskonale pasuje do tego powtarzanego ruchu przyjścia i odejścia – zbliżenia i oddalenia – tak charakterystycznych dla ludzkich relacji. Natomiast aranżacja Thomasa Turine’a dodaje całości nutę niepokoju.

Mossoux-Bonté opowiada o spektaklu:

Punktem wyjścia „Ciał magnetycznych” jest kwestia nieuniknionej wspólnoty ludzi, życia razem. Tego, co nas łączy, pomimo naszych różnic lub dzięki tym różnicom. Jego myślą przewodnią jest to, że każda droga w kierunku drugiej osoby to podróż do siebie samego, która otwiera nas na nieznany świat, na rzeczy nieoczekiwane, na to, co czasami nie podlega wyznaniu, pozostaje niewypowiedziane, a ujawnione zostaje jedynie na skutek spotkania.

[Fragment wywiadu przeprowadzonego przez Guy Duplat]

Czas trwania: 60 min.

fot. Alessia Contu

Twórcy:

Koncepcja: Patrick Bonté

Reżyseria i choreografia: Nicole Mossoux i Patrick Bonté

Muzyka: Thomas Turine

Nagrania: Ensemble Musiques Nouvelles

Miks dźwięku: Marc Doutrepont

Inscenizacja: Didier Payen

Kostiumy: Colette Huchard

Reżyseria światła: Patrick Bonté i Pierre Stoffyn

Make-up: Jean-Pierre Finotto w asyście Véronique Lacroix

Fryzjer: Thierry Pommerell w asyście Marie Maeck

Kierownictwo sceny: Aurélie Perret

Asystent reżysera: Coralie Vanderlinden

Występują: Bernard Eylenbosch, Odile Gheysens, Sébastien Jacobs, Yvain Juillard, Leslie Mannčs, Frauke Mariën, Maxence Rey, Armand van den Hamer

Produkcja: Compagnie Mossoux-Bonté

Koprodukcja: Le mančge.mons/Centre dramatique & Ensemble Musiques Nouvelles, Charleroi/Danses – Centre chorégraphique de la Communauté française et La Rose des Vents, Scčne Nationale de Villeneuve dʼAscq